Achtergronden bij Eneco, de Utrechtse warmte monopolist

Eneco is niet duurzaam

‘Samen gaan we voor duurzaam’  klinken de reclame spots van Eneco, maar Eneco is zelf helemaal niet zo duurzaam. Eneco handelt in aardgas. Eneco speculeert met aardgas via Eneco Gasspeicher. Dit gebeurt door middel van compressie en dat kost enorm veel energie.

Eneco produceert een groot gedeelte van de geleverde elektriciteit met behulp van aardgas, zo zijn begin 2015 nog de gasgestookte centrales van Nuon in Utrecht overgenomen.

De grootste centrales Enecogen en Bio Golden Raand lozen honderden MW aan restwarmte. Wanneer je met de productiegegevens en de rendementen van de centrales van Eneco gaat rekenen, kom je erop uit dat Eneco ca. 2700 TJ per jaar aan warmte loost, gelijk aan het aardgasverbruik van zo’n 60.000 woningen per jaar.

Oog voor de omgeving

Volgens Stichting Gigawiek uit Houten: Uit studies van TNO en RIVM uit 2008 resp. 2009 blijkt, dat 34% omwonenden geluidsgehinderd wordt door windturbines nabij woningen. Uit een inventarisatie van Stichting Windmolenklachten blijkt, dat dit percentage veel hoger ligt. Vooral projecten van Eneco komen daarbij verassend vaak naar voren.

Beloningen aan de top

De salarissen van de RvB van Eneco zijn ook niet echt duurzaam te noemen:

  • Beloning Jeroen de Haas: €479.801 Bonus €118.371
  • Beloning Kees Jan Rameau: €357.344 Bonus €89.091
  • Beloning Guido Dubbeld: €352.839 Bonus €82.489
  • Beloning Marc van der Linden: €287.550 Bonus €66.096

Bedrijfscultuur

Eneco lijkt de weg volledig kwijt. Op Youtube is een filmpje te vinden: “Verandering van de Eneco groep begint bij de medewerkers zelf”. De medewerkers lijken elkaar niet te vertrouwen.

Externe relaties

De externe relaties van Eneco zijn zeer slecht. Wie het vaknieuws volgt ziet Eneco nogal eens langs komen omdat er weer een rechtszaak is. Hertel, Air Liquide, AVR, Eneco Tour, Tennet, Greenchoice, etc. En op 23 juni werd bekend dat Eneco EUR 0,5 miljoen aan een oud-directeur van Econcern moet betalen voor een windpark.

Duurzame energie

Het product Eneco Hollandse Wind wekt de suggestie dat als je overstapt naar een andere leverancier dat dit invloed heeft op de opwek van duurzame energie. Afname van groene stroom zorgt er niet voor dat windmolens langer of harder gaan draaien. Ook worden er geen extra windmolens neergezet. Dat komt omdat duurzame energie in NL subsidie nodig heeft. De overheid stelt elk jaar een maximaal bedrag aan subsidie (SDE+) beschikbaar, de subsidie per kWh is dusdanig hoog dat de er elk jaar meer aanvragen zijn dan het budget waardoor er moet worden geloot. Kortom, de overheid bepaalt hoeveel (grootschalige) duurzame energie wordt opgewekt en niet de consument.

Valse lokkertjes

Energieleveranciers proberen consumenten aan zich te binden met welkomstbonussen, een eenmalige korting of aantrekkelijke cadeaus. Als consument betaal je een cadeau via de onderliggende energietarieven dubbel en dwars terug. Met name Eneco en Eneco dochter Oxxio maken zich schuldig aan kwalijke praktijken: Toon, de slimme thermostaat van Eneco, is bij een 1-jarig energiecontract aan te schaffen voor 275,-. Maar via het bijbehorende 4-jarig energiecontract betaalt de consument ruim 800 euro voor het apparaat. Voor de iPad Air is de winkelprijs 435 euro. Heeft men een bijbehorend OXXIO energiecontract, dan betaalt men uiteindelijk 800 euro. In de winkel kost een iPhone 6+ 799 euro. Via het energiecontract van OXXIO, betaalt men maar liefst 1.393,- euro.

Monopolie

Eneco dochter en netbeheerder Stedin heeft in 2014 een winst van maar liefst EUR 309 miljoen gemaakt. Stedin bezit monopolie op het gebied van gas en elektra aansluitingen en heeft 2.3 miljoen klanten. Dat betekent dat er gemiddeld per aansluiting EUR 134 winst wordt gemaakt, terwijl een kleinverbruiker EUR 351 (excl. BTW) betaalde. Dit is exorbitant hoog! De tarieven zullen in 2015 EUR 25 omlaag gaan, maar 40% winst op een aansluiting voor gas en elektra is niet normaal. Het vervelende hieraan is dat je niet kunt overstappen naar een andere netbeheerder.

Stedin gebruikt veel geld voor allerlei zaken waar de consument helemaal niets aan heeft zoals:

  • distributienetten voor CO2, aardwarmte en stoom;
  • power-to-gas experiment, waarvan ECN nu al zegt dat dit de komende 20 jaar niet winstgevend zal zijn;
  • handelsmissie naar Japan;
  • Google Glass voor monteurs;

Dit soort geldsmijterij kan alleen maar omdat ze superwinsten maken die door de consument worden betaald.

Boek ‘Windhandel’

Eneco heeft grote delen van Econcern overgenomen en veel werknemers/managers zijn overgegaan naar Eneco. Over Econcern is het boek ‘Windhandel’ verschenen. Een interessante recensie van het Technisch Weekblad:

Het bedrijf dat de energietransitie mogelijk wilde maken, maakte zelf ook een transitie door: van idealistisch adviesbureau (Ecofys) in de avonduren tot megalomane multinational (Econcern), die vlak voor het faillissement een bedrijfsfeest met 1.400 medewerkers op Malta hield.

Het meest ontluisterende van het boek Windhandel over Econcern is het feit dat niemand op tijd heeft ingegrepen. De kloof tussen de idealistische werknemers, die de droom van oprichter Ad van Wijk (‘een duurzame energievoorziening voor iedereen’) deelden en hard werkten voor een bescheiden salaris, en de managers die zich in tonnen euro’s per jaar lieten betalen, was wellicht zo groot dat niemand hem meer zag.

De personificatie van deze toplaag is Dirk Berkhout, een commerciële praktijkman, die een goede aanvulling leek op de visionaire idealist Van Wijk. ‘Bloedgroep Ecofys ging voor duurzaamheid en armoede, bloedgroep Evelop (projectontwikkelaars, red.) voor een Audi van de zaak en puissante rijkdom.

Ad van Wijk is op een gegeven moment overgestapt’, zegt een verbitterde werknemer aan het einde van het boek. Aan het begin van het boek schetsen de auteurs Van Wijks linkse studenten­milieu, dat op de fiets Nederland verkende.

Was de langharige natuurkundestudent Van Wijk in het vliegtuig naar Malta gestapt?

Voor de link naar het boek Windhandel van Siem Eikelenboom en Jorinde Schrijver (Feb. 2014) klik hier.

Splitsing energiebedrijf en netbeheer

Eneco (maar ook het zeeuwse Delta) zijn energiebedrijven van de overheid met een bijzonder verdienmodel. Een jaloersmakend verdienmodel zelfs. Want deze energiebedrijven beschikken nog altijd over assets die Nuon en Essent niet meer hebben: kabels, leidingen en trafohuisjes. Het mooie van dit netwerk is dat je er een stabiel rendement mee maakt, zonder de angst dat je morgen wordt weggeconcurreerd. Saai? Ja misschien wel, maar wat is er mis met saai?

Helemaal niets, vinden Jeroen de Haas en Arnoud Kamerbeek, bestuursvoorzitters van Eneco respectievelijk Delta. Die zijn zo verknocht aan hun goudmijn dat ze inmiddels smekend op hun knieën het dreigende noodlot proberen af te wenden: afsplitsing van hun netwerk.

De Splitsingswet is al uit 2006. Toen Eneco het Energieakkoord tekende wist het natuurlijk ook al dat splitsing als het zwaard van Damocles boven het hoofd hing. Sinds de liberalisering mag elke partij elektriciteit produceren. Dit is niet meer voorbehouden aan elektriciteitsleveranciers maar ook andere bedrijven of zelfs particulieren kunnen aan het net leveren. Eneco heeft nu voordeel omdat het netwerkbedrijf Stedin vaste inkomsten heeft (exorbitant veel zelfs, zo hebben ze afgelopen jaar 300 miljoen Euro winst gemaakt). Hierdoor kunnen ze goedkoop geld lenen. Andere partijen hebben dit voordeel niet. Dat is gewoon concurrentievervalsing.

Als Eneco zonder Stedin verder moet, zal ze moeten groeien (en dus investeren) om overeind te blijven.

Bronnen:

About Bart

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

UA-65853139-1